In mijn vorige blog heb ik beschreven hoe ik een nieuw perspectief op mijn diabetes ontdekte en wat me dat heeft gebracht. Het is naast een vervelende ziekte ook een maatje, een goede vriend geworden. In dit tweede deel vertel ik hoe ik dit doe, leven met mijn diabetes als goede vriend.
Levensbepalende thema’s en patronen
Mijn reis die ik in de vorige blog omschreef liet mij zien dat mijn diabetes met diepere thema’s verbonden is: zelfzorgzaamheid, ontvangen en de zoetheid van het leven. Die thema’s en de (ongezonde) patronen die daarbij horen bepalen veel meer mijn geluk en plezier in het leven dan mijn diabetes. Ze raken namelijk veel meer aspecten van mijn leven en mijn relaties. Nóg betere bloedsuikers, looping of mijn bloedsuikers zichtbaar op mijn horloge hebben daar veel minder invloed op.
Daarom maak ik deze thema’s en patronen belangrijker dan mijn diabetes. Dat is een bewuste keuze voor een ander perspectief op hoe ik mijn leven wil leven.
Sturen op thema’s én bloedsuikers
In lijn hiermee stuur ik mijn dagelijks leven niet alleen op de fysieke aspecten van mijn ziekte maar juist ook op deze onderliggende thema’s en patronen. Naast letten op bloedsuikers, dieet en beweging geef ik ook aandacht aan zelfzorgzaamheid, ontvangen en zoetheid van het leven. Dit heeft ook invloed op mijn bloedsuikers. Als ik bijvoorbeeld emotioneel goed voor mezelf zorg, heb ik niet de behoefte om pijn of verdriet weg te eten, waardoor mijn bloedsuiker beter en stabieler is.
Het betekent ook bewust andere keuzes maken. Ik schrijf dit terwijl ik in het huis van mijn broer in Frankrijk in de zon zit. Ik gun het mezelf hier een paar dagen alleen naar toe te gaan, gewoon omdat ik het leuk vind. Qua lichaamsbeweging deed ik altijd veel aan hardlopen. Het afgelopen jaar is daar padel bijgekomen, gewoon voor de lol. En sinds een paar weken doe ik mee met een trailrun clubje, gewoon omdat het me leuk lijkt. Dit hoort voor mij bij bewust kiezen voor de zoetheid van het leven.
Het verhaal van hoge en lage bloedsuikers
Hoge bloedsuikers zijn bij mij vrijwel altijd het gevolg van anders eten dan normaal: snoepen, meer eten dan anders. En meestal probeer ik daarmee een emotioneel leeg gevoel van binnen te sussen. Dus bij een hoge bloedsuiker vraag ik mezelf af: ligt dit aan wat ik heb gegeten, en heb ik misschien geprobeerd daarmee iets weg te eten? Of welk ongemakkelijk gevoel probeer ik te bedekken met zoetheid van buiten? Dat klinkt misschien streng, maar ik ervaar dat als heel behulpzaam. Want of ik het me nu afvraag of niet, dat vervelende gevoel dat ik heb willen wegeten zit er toch wel. Dan helpt het me meer hierover eerlijk te zijn naar mezelf.
Lage bloedsuikers zijn bij mij vaak het gevolg van fysiek meer doen dan waar ik suikers voor heb. Anders gezegd: meer doen dan waar ik energie voor heb. Ik vraag dan vaak iets wat eigenlijk teveel is. Ik neem teveel hooi op mijn vork. En als je insuline even als letterlijke sleutel neemt, kun je zeggen: ik heb teveel sleutels. Alsof ik de suiker=energie die ik beschikbaar heb over teveel cellen wil verdelen= aan teveel dingen tegelijk wil besteden.
Anders eten
Doordat ik mezelf meer openstel voor de zoetheid van het leven, ben ik ook anders gaan eten. Ik realiseerde me dat de schommelingen in mijn bloedsuiker voor veel verlies van energie en aandacht zorgen. En ik gunde mezelf iets anders. Want als ik meer energie heb en mentaal meer aanwezig ben kan ik ook meer genieten en leuke dingen doen. .
Het ironische is dat ik niet meer maar minder zoetheid ben gaan eten. In principe eet ik koolhydraatarm. Dat is best wat extra werk, maar ik ervaar ook dat ik mezelf daarmee iets geef. Ik doe dit alleen maar voor mezelf, omdat dit voor mij goed is. En op z’n tijd eet ik ook chocola, chips of andere suikerrijke lekkernijen, omdat ik mezelf dat gun.
Handleiding
Ik gebruik de thema’s en patronen zelfzorgzaamheid, ontvangen en zoetheid van het leven ook als een soort handleiding van mezelf. Ik weet dat dit kwetsbare stukken van mezelf zijn. Dus als dingen niet lukken of ik zit niet lekker in mijn vel, dan check ik mezelf ook op deze punten: zorg ik voor mezelf of ondermijn ik mezelf? Sta ik open voor ontvangen? En verwelkom ik de zoetheid van het leven of hou ik het af? Dat geeft altijd een verandering in de situatie. Doordat ik ineens zie waar ‘het’ vandaan komt, of omdat ik met meer begrip en ruimte naar mezelf kan kijken.
Het verhaal van eten
Zoals ik in de eerste blog uitlegde gaat het bij psychosomatiek om de vraag: wat vertelt je ziekte? Dat kun je ook doorvertalen naar: wat vertelt mijn eten? Als ik veel eet, wat laat me dat dan zien? Vaak is er dan ook een ander soort leegte, bijvoorbeeld dat ik onvoldaan ben aan het eind van mijn werkdag. Als ik mezelf iets lekker gun zoals chips, chocola of wijn dan is dat vaak een bewuste keuze. Maar als ik mezelf terugvind met mijn hand in een zak chips of bij de chocola zonder dat ik het in de gaten heb, wat laat me dat dan zien? Meestal probeer ik dan de zoetheid van het leven van buiten in mezelf te brengen, om een negatieve emotie te compenseren. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, maar ik vind het fijn me ook van die negatieve emotie bewust te worden zodat ik er iets mee kan doen.
Dankbaar
Dit zijn allemaal stukjes van hoe ik mijn leven nu leef, en de plek die mijn diabetes daarin heeft. Je ziet dat het meer gaat over ‘hoe ik in het leven sta’ dan wat ik praktisch anders met mijn diabetes doe. En misschien valt dat je een beetje tegen. Maar dat is hoe het is, en ik ben daar heel blij mee. De ziekte is er nog steeds, daar is weinig aan veranderd. Maar de inzichten vanuit mijn diabetes helpen mij dagelijks om een leven met meer geluk, groei en gezondheid te leven. En daar ben ik mijn diabetes ontzettend dankbaar voor.
Ik hoop dat dit je inspireert en helpt om ook je perspectief op je diabetes te verbreden en dat je zo een leven met meer geluk, groei en gezondheid krijgt.
Wil je meer weten of ervaren van deze manier van naar je diabetes kijken? Kijk dan op mijn site: www.arnoudvanderkolk.nl
Bron foto: Markus Spiske on Unsplash