Ik ben Arnoud (1979), getrouwd met Annemarie en vader van Mette en Noor. Sinds ik drie jaar ben, heb ik diabetes. Dat ging altijd best goed. Ik was, zoals dat heette, goed in te stellen en kon goed met de ziekte overweg. Mijn ouders hebben me gelukkig ook geleerd om er ontspannen mee om te gaan en me er niet door te laten tegenhouden: jij hebt je diabetes, niet andersom.
Een kleine 40 jaar leefde ik met mijn diabetes zoals me dat door het ziekenhuis werd geleerd. Maar de afgelopen jaren heb ik door persoonlijke ontwikkeling ook een ander perspectief op mijn diabetes ontdekt. Waardoor het een hele andere plek in mijn leven heeft gekregen. Naast een vervelende ziekte is het ook een maatje, een goede vriend geworden. En mijn diabetes is een hulpbron geworden om een veel mooier, leuker en gezonder leven te leven.
In dit blog deel ik die andere kijk op diabetes en wat ik daarbij ontdekte. In een tweede blog vertel ik meer over hoe ik dit nu in de dagelijkse praktijk doe.
Psychosomatiek
De reis begon toen ik het vakgebied van de psychosomatiek ontdekte. De kern hiervan is het kijken hoe de geest (psyche) zich uitdrukt in het lichaam (soma). Het gaat er dus om dat je lichaam, en dus ook je lichamelijke ziekten en klachten, iets laten zien van je geest. Bij de psychosomatische kijk op ziekte stel je de vraag: wat wil de ziekte mij laten zien, wat wil het mij vertellen?
Ik ben begonnen bij wat ik al kende: wat is diabetes op lichamelijk niveau? Wat gebeurt er eigenlijk wel en niet in mijn lichaam bij diabetes? Dat is voor deze community natuurlijk gesneden koek, maar voor de lijn van het verhaal verwoord ik even zo:
- Het begint met een auto-immuunreactie, waardoor er geen insuline meer gemaakt wordt.
- Omdat er geen insuline is openen de cellen zich niet en kunnen ze de suiker niet ontvangen.
- Omdat de cellen de suiker niet opnemen, wordt het ongebruikt afgevoerd.
Natuurlijk is er veel meer over te zeggen, maar dat laat ik voor de helderheid hier even achterwege.
De auto-immuunreactie: zelfondermijning
Diabetes is het gevolg van een verkeerde auto-immuunreactie. Het is dus niet iets van buiten waardoor ik ziek ben, zoals bij een virus. Het is het gevolg van iets dat mijn eigen lichaam doet. Mijn lichaam doet het zichzelf aan.
Ik weet nog goed dat tot me doordrong wat dit mij liet zien: een patroon van zelfondermijning of zelfsabotage. Het was alsof de bliksem insloeg: mijn lichaam doet dit zichzelf aan! Ik doe dit mezelf aan!
Dat patroon herkende ik van andere gebieden in mijn leven. Met veel ideeën die ik op mijn werk had deed ik niks omdat ik van tevoren al dacht dat het niet goed genoeg was. Ik had mezelf ook aangeleerd om me niet uit te spreken, en boosheid of frustratie in te slikken. Waardoor ik vaak niet kreeg wat wilde of ik met een rotgevoel van binnen bleef zitten. Ik deed dat mezelf aan.
Onbewust dacht ik daarmee dat ik iets goeds deed. Omdat ik het de ander niet moeilijk maakte of me dienstbaar of bescheiden opstelde. Toen ik zag dat dit gedrag verbonden was met zelfondermijning en mijn (auto-immuun)ziekte, drong tot me door het dus helemaal niet gezond of natuurlijk is.
Geen insuline: niet ontvangen
De functie van insuline kun je vergelijken met een sleutel. Door de insuline openen de cellen zich om suikers binnen te laten. Doordat mijn lichaam geen insuline maakt, kunnen mijn cellen dus geen suiker ontvangen.
Dat niet ontvangen herkende ik ook meteen. Ik vond het makkelijker om ergens hard voor te werken dan om iets zomaar te krijgen. Complimentjes of waardering leken vaak gewoon niet binnen te komen. En dat gold al helemaal voor dingen die ik niet kon verdienen, zoals vriendschap of de liefde van mijn partner of kinderen. Ik vond het ook moeilijk om zoiets vast te houden. Alsof ik die waardering of dat goede gevoel zomaar weer kwijtraakte. Soms had ik het gevoel dat er onderin mij een vergiet zat, waardoor alles wat er binnenkwam er ook zomaar weer uitstroomde. Op de achtergrond speelden hierbij allerlei overtuigingen: dat ik het niet waard ben, dat het pas goed is als ik er hard voor heb gewerkt, etc.
Mijn diabetes liet me zien dat ontvangen de natuurlijke, gezonde manier is. Zo is het bedoeld, dat cellen de suiker ontvangen. Zoals mijn cellen zich daarvoor mogen openen, mag ik mezelf daar dus ook voor openen. En al die overtuigingen die ik daarover heb zijn ongezond en onbehulpzaam.
Geen suiker: geen zoetheid van het leven
Suiker is brandstof voor de cellen. Het is dus noodzakelijk dat de cellen dat krijgen. Maar suiker is ook een zoetmaker. Het maakt ons eten en drinken zoet, het geeft het smaak en maakt het lekker. En dan heb ik het niet alleen over toegevoegde suikers, maar ook over natuurlijk suikers zoals je die bijvoorbeeld in fruit tegenkomt.
Suiker is dus verbonden met de zoetheid van de dingen, de zoetheid van het leven: plezier, genieten, spelen, seksualiteit. En net als ik de suiker niet kon ontvangen, kon ik ook de zoetheid van het leven niet ontvangen. Ook daar had ik allerlei overtuigingen over, die erop neerkwamen dat ik die zoetheid zover mogelijk bij me vandaan moest houden.
De spiegel van mijn diabetes liet me zien dat dat niet natuurlijk is. Dat de zoetheid van het leven erbij hoort, zoals cellen suiker horen te krijgen. Dat dat natuurlijk en gezond is, in plaats van slecht zoals mijn overtuiging was.
Op deze manier hield mijn diabetes mij een spiegel voor. Het was alsof mijn diabetes tegen me zei: ‘Jongen, wat jij doet en hoe jij naar dingen kijkt, zo kun je niet leven! Dat is niet hoe het is bedoeld, dat is niet gezond.’ Het maakte me dus bewust van ongezonde overtuigingen en patronen in mijn leven, en de gevolgen daarvan. Doordat het mijn eigen lichaam was die me deze spiegel heel liefdevol voorhield, kon het echt bij me binnenkomen.
Ik ben met die patronen en overtuigingen aan de slag gegaan, waardoor mijn leven enorm veranderd is. Ik heb geleerd om mezelf te ondersteunen in plaats van mezelf te ondermijnen. Ik leer om te ontvangen. En ik leer om de zoetheid van het leven te zien als iets goeds dat erbij hoort en daarvan te genieten. Dit maakt mijn leven nu al stukken leuker, makkelijker en rijker dan het was.
Wil je meer weten of ervaren van deze manier van naar je diabetes kijken? Kijk dan op mijn site: www.arnoudvanderkolk.nl.
Bron foto: Nadine Shaabana on Unsplash