Hallo allen,
Ik wil even mijn ei kwijt en meer om te vragen of andere diabeten dit ook zo ervaren.
Ik ben al 38 jaar diabeet, de laatste 10 jaar met allerlei complicaties en zelfs volledig afgekeurd voor werk en heb nu een pomp met sensor. Mijn grootste passie is tennis en hier ben ik weer mee gestart na een paar jaar ellende.
Heb een sensor omdat ik noch mijn hypo's noch mijn hypers aanvoel.
Wat mij momenteel opbreekt is dat ik ondanks, en uiteraard in samenwerking met het ziekenhuis, vele verschillende tijdelijke basalen, pompstop veranderingen en zelfs bij een waarde van 15 pas ga sporten nog steeds MET sensor terug zak in een hypo tot zelfs 2.8! terwijl ik bij de pompstop zelfs druivensuiker, tot wel 1,5 pakje tot mij neem.
Dit is mij nu al iedere keer overkomen en ben er nu klaar mee vandaar dat ik het van mij afschrijf. Of ik nu tennis, de avondvierdaagse loop of ander inspannend werk, iedere keer schiet ik in een hypo waar ik haast niet uit kom.
Nu ben ik verdrietig omdat ik nu merk dat mijn lichaam bepaalt tot hoe ver iets kan en niet ik, en ik eigenlijk bang ben nooit meer iets inspannends te kunnen doen.
Zijn er hier mensen die dit net zo ervaren? Alvast dank