2 april was het dan eindelijk zo ver: de grote fietstocht waar ik al jaren van droomde stond op het punt te beginnen! Die dag begon mijn grote fietsavontuur van Amsterdam naar China. Ik had die nacht verrassend goed geslapen en was er helemaal klaar voor. De week ervoor had ik mijn kamer leeggehaald en alle spullen die ik op de fiets mee zou nemen acht keer gecheckt, om zeker te zijn dat ik niks zou missen. Wat als ik er onderweg achter zou komen dat ik de helft was vergeten? Kampeerspullen, check! Kleding, check! Insuline, check! FSL, Check! Ik kon niks meer bedenken dat ik over het hoofd zou kunnen hebben gezien, dus laat dat avontuur maar beginnen!
Uit de serie: Len to China - Voor diabetes type 1 op de fiets naar China
Richting het onbekende
Vroeg in de ochtend verzamelde wat vrienden, buren en familie in Amsterdam om me uit te zwaaien. Een paar goede vrienden fietsten de eerste dag met me mee, naar mijn ouders in Houten. Daar zou ik hen ook nog even goed kunnen uitzwaaien en knuffelen. De volgende ochtend fietste ik echt het onbekende tegemoet, richting Duitsland. Het gaf me gelijk een vrij gevoel en mijn bloedsuikers wisten niet wat hen overkwam; zo veel sporten! Het leek wel alsof ik alles kon eten wat ik wilde terwijl ik amper insuline hoefde bij te spuiten. In Duitsland fietste ik voornamelijk langs de Rijn, wat een prachtige route bleek te zijn. Via mooie steden als Bonn, Heidelberg en Augsburg belandde ik in München. Samen met een reisgenoot, Richard. Richard heb ik vorig jaar leren kennen via een WhatsApp-groep. Hij had eenzelfde plan om ook richting China te fietsen, dus we besloten om een deel met zijn tweeën te doen. En dat pakte goed uit!
Samen met Richard fietste ik Zuid-Duitsland door richting Oostenrijk, waar ons de eerste echte beproeving stond te wachten: de Oostenrijkse Alpen. Dat betekende een paar flinke klimmetjes op de fiets en dat met zo’n 25 kilo aan bagage achterop… Hoewel de drie passen waar we overheen moesten niet eens bijster lang waren (10, 6 en 5 kilometer) logen de hoogtemeters en het stijgingspercentage er niet om (3000 hoogtemeters en stijgingspercentages tot wel 21%!). Daarnaast fietsten we door zware sneeuwstormen bergop en –afwaarts. Dat betekende dat we aan het eind van elke dag bekaf waren en zo ons bed in rolden. Maar wat was het mooi! Het gaf me een gevoel van onoverwinnelijkheid dat je, zelfs met diabetes type 1, al die bergpassen gewoon kunt bedwingen.
Ontregelde bloedsuikers
Na de Oostenrijkse Alpen kwamen we Slovenië binnen. En wauw, wat een schitterend land! Ik stond versteld van alle bossen met daarachter spitse besneeuwde bergtoppen. Hier kom ik zeker nog eens terug voor een paar mooie hikes. We fietsten naar Ljubljana, de hoofdstad, en namen hier een paar rustdagen om eens goed om ons heen te kijken en alvast wat logistieke voorbereidingen te treffen voor het volgende land, Kroatië. Reizen tijdens de coronapandemie zorgt er wel voor dat je goed voorbereid op pad moet gaan en je goed moet inlezen in alle lokale regels. Zo moet je voor elk land een negatieve antigeen- of PCR-test laten zien. Vlak voor de grens vulde dit dus al gauw een groot deel van de dag. Daarbij kwam ook nog eens dat mijn bloedsuikers er opeens helemaal geen zin meer in hadden! Ze vlogen alle kanten op en ik kreeg ze moeilijk onder controle. Het vrije gevoel van alles eten wat ik wilde op de fiets, was opeens verdwenen. Ik moest er hard aan werken om mijn suikers weer in balans te krijgen, maar dat liet ik me niet weerhouden om door te gaan.
Al snel werden mijn bloedsuikers weer wat stabieler en zat ik weer met een lach op de fiets. In Ljubljana scheidden de wegen van Richard en mij weer. Richard ging via een andere route naar China dan ik, maar we spraken af om contact te houden zodat we weer een stuk samen zouden kunnen fietsen als het uit zou komen. Dat betekent dat ik de laatste dagen weer in mijn eentje op de fiets zit. Even wennen, want je kunt de dingen die je ziet niet gelijk met iemand delen, maar het voelt wel goed om alles weer op je eigen tempo te kunnen doen. Je kunt alle tijd nemen voor je diabetes management en ik merkte ook gelijk dat het vanaf toen toch een stuk beter ging met mijn bloedsuikers.
Op dit moment (30 april) zit ik in Kroatië, vlak voor de grens met Servië, in het dorpje Vinkovci. Hier ga ik vandaag ook weer een PCR-test proberen te scoren om zo veilig de grens over te mogen en mijn grote avontuur naar China te vervolgen. Daarover volgende keer meer!
Alle informatie over mijn reis vind je op www.lentochina.com. Je kunt hier bijvoorbeeld zien waar ik nu precies ben! Ook plaats ik regelmatig updates via Instagram en Facebook. Deze grote fietstocht maak ik om geld op te halen voor onderzoek naar diabetes type 1. Heb jij al een steentje bijgedragen? Dat kan gemakkelijk via deze link. Alvast enorm bedankt!