Diagnose
20 februari 2020, een datum die ik niet snel meer zal vergeten. Het was op een donderdag. In de ochtend had ik nog doodleuk op de werkvloer gestaan en ergens rond het middaguur had ik een afspraak staan bij de huisarts. Deze afspraak had ik gemaakt op aandringen van mijn ouders, omdat ik hen graag wilde geruststellen. Zij vonden namelijk dat ik te veel dronk en wel erg vaak naar de wc moest. Op dat moment vond ik dat zelf allemaal wel wat meevallen. Om van het ‘gezeur’ af te zijn besloot ik een bezoekje te brengen aan de huisarts. Eenmaal bij de huisarts vertelde ik mijn verhaal en kort daarna moest ik voor het eerst in mijn leven een vingerprikje doen niet wetende dat dit niet de laatste keer zou zijn. De bloedsuikermeter kon mijn waarde niet meten, hij was ‘HIGH’! Hierna ging alles in een stroomversnelling. Ik werd met ‘spoed’ doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar ik zelf heen ben gefietst met de gedachte dat het allemaal wel mee zou vallen. Samen met mijn vader liep ik het ziekenhuis binnen en het hele circus kwam op gang. In eerste instantie wist ik zelf niet zeker of ik diabetes had of wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand was. Ik hoefde niet lang te wachten op duidelijkheid, al snel was het “je hebt diabetes type 1 en dat heb je voor de rest van je leven”.
Herinneringen
Ik denk nog vaak terug aan de dag waarop ik mijn diagnose kreeg. Had ik eigenlijk wel door wat diabetes was en wat voor impact het zou hebben op mijn leven? Eerlijk gezegd niet en ik denk de meeste mensen niet. Ik was erg verdrietig, boos en geschrokken, maar bovenal ook heel erg teleurgesteld in mezelf. Waarom had ik zelf niet eerder aan de bel getrokken? Waarom duurde het zo lang voordat ik naar mijn ouders luisterde? De klachten waarmee ik rond liep waren namelijk al een dik halfjaar aanwezig. Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten en dat besef ik mij nu ook. Op dit moment ben ik vooral erg dankbaar dat het allemaal goed is gegaan, want in het ziekenhuis werd ik er door diverse mensen op gewezen dat het met de waardes die ik had ook heel anders had kunnen aflopen.
Tijd voor actie
Na het opzetten van een online blog en Instagram account vond dat het tijd was om in actie te komen. Ik wil namelijk bijdragen aan de droom van iedereen met diabetes: genezing! Na een brainstormsessie met mijn vriendin lagen er diverse ideeën op tafel zoals een wandeltocht, fietstocht en nog veel meer. Om een keuze te maken heb ik mijn Instagram volgers laten stemmen. Ik had een aantal opties open gezet en de fietstocht stak er met een kleine meerderheid bovenuit. Zelf vind ik dit een mooie manier van geld ophalen, omdat ik graag wil laten zien dat je met diabetes meer kan dan je denkt. De start locatie was snel gekozen, namelijk Heereveen lekker dicht bij huis. Alleen de beslissing om naar Den Bosch te fietsen kreeg aardig wat tegenwicht, van onder andere mijn vriendin die me voor gek verklaarde. Na enig doordrammen, vond ze dat ik het zelf moest weten als ik maar wel goed om mijn bloedsuiker zou denken. Wat maakt dat ik Den Bosch heb gekozen? Bossche bollen natuurlijk! Op 20 februari 2021 heb ik precies een jaar diabetes en fiets ik recht op mijn doel af: een Bossche bol in Den Bosch.
Donaties
Bij het opzetten van de actie heb ik het doelbedrag op 500 euro gezet. Ik kwam er al vrij snel achter dat de actie veel beter liep dan gedacht. Binnen een week zaten we al op 2000 euro! Super mooi natuurlijk, maar die donaties komen niet vanzelf. De laatste maanden vergelijk ik mezelf met een compleet marketingteam, de actie is namelijk een dagtaak geworden. Elke dag probeer mensen te bereiken via Instagram en Facebook. Buiten dat heeft de actie ook al aardig wat media-aandacht gekregen, denk hierbij aan radiostations, kranten en interviews. Alle tijd die ik in de actie steek in gelukkig niet voor niets, want we zitten nu al over de 12.000 euro!
Negatieve reacties
Dat de actie zoveel aandacht zou krijgen had ik absoluut niet verwacht. Ook mijn Instagram account bleef doorgroeien. In een paar maanden tijd werd @diabetesmetsam ineens een groot ding! Naast alle lieve en positieve berichten heb ik ook veel negatieve reacties ontvangen. Sommige mensen zijn van mening dat ik mijn ziekte uitmelk en anderen hebben geen vertrouwen in organisaties zoals het Diabetes Fonds. Ik weet dat ik mij daar niks van aan moet trekken, maar het blijft toch in mijn hoofd spoken. Ik probeer op een zo eerlijk mogelijke manier een positieve draai te geven aan een ziekte waar nog heel veel onwetendheid over is. Het geeft mij wel weer motivatie om door te gaan, want om die reden deel ik mijn verhaal. Met diabetes is (in de meeste gevallen) goed te leven, en er is een hele online community die verhalen en ervaringen met elkaar delen. Dat is niet het uitmelken van een ziekte.
Doel
Mijn uiteindelijke doel is natuurlijk om Den Bosch te halen. De laatste weken ben ik lange afstanden aan het fietsen. Verder probeer ik nog zoveel mogelijk te hardlopen om mijn conditie op pijl te houden. Ik heb nog nooit op een sport gezeten. Het is daarom voor mij een pittige uitdaging dat flink wat energie kost. Toch ga ik er voor de volle 100% voor en doe ik er alles aan om Den Bosch te halen. Alle aandacht die de actie krijgt, geeft mij heel veel motivatie om door te gaan. Ik heb daarom ook veel zin in 20 februari 2021 om mij in te zetten voor die ene droom: een leven zonder diabetes!
Groetjes Sam