5 september 2019, de dag die ik nooit zal vergeten. Ik ging deze ochtend naar mijn huisarts voor een bloedonderzoek, omdat ik mij al een tijdje niet goed voelde. Ik was erg uitgeput en had ontzettend veel dorst, iets wat totaal niet bij mij paste. Ik voelde dat er iets aan de hand was met mijn lichaam, maar ik had nooit verwacht dat mijn leven vanaf deze dag compleet zou veranderen.
Toen ik thuiskwam van school had mijn huisarts gebeld dat ik onmiddellijk naar het ziekenhuis moest. Ik werd opgenomen met een bloedsuiker van 30 en kreeg al snel de diagnose diabetes type 1. Vanaf deze dag leerde ik ontzettend veel. Ik nam mijn ziekte ook erg serieus, want ik streefde naar goede waarden.
Ook was het nieuwe schooljaar net gestart. Ik begon met mijn laatste jaar van de havo. Toen diabetes type 1 werd geconstateerd bij mij, ben ik een aantal weken thuisgebleven om een goede regulatie te krijgen. Ook moest ik weer vertrouwen krijgen in mijn lichaam. Doordat ik in deze periode best veel had gemist op school, heb ik getwijfeld of ik de havo wel zou afmaken. Ik kreeg bij de gedachte om alles in te moeten halen, al ontzettend veel stress. En doordat ik had gelezen dat stress niet goed is voor je bloedsuikerwaarden, raakte ik alleen maar meer in paniek. En dat merkte ik ook weer aan mijn waarden. Ik heb overwogen om naar het mbo te gaan, maar mede door mijn leraren ben ik uiteindelijk toch voor mijn havodiploma gegaan.
De eerste dagen op school vond ik erg spannend. Ik moest prikken en spuiten op school, iets wat ik eerder alleen thuis deed. Ook wist ik de eerste weken niet of het mij zou lukken om dit jaar af te maken. Ik had goede cijfers, maar ik merkte wel dat ik minder geconcentreerd was tijdens de lessen. Ik was in het begin voornamelijk bezig met het meten en spuiten, omdat ik steeds een glucose van onder de 10 wilde hebben. Later kon ik dit gelukkig steeds beter loslaten. Doordat ik heb geleerd dit los te laten, pakte ik het leren weer snel op en haalde ik mijn gemiste toetsen in. Nu zijn we inmiddels bijna acht maanden verder en ben ik geslaagd voor mijn havodiploma met mooie cijfers! Iets waar ik erg trots op ben.
Voordat ik aan mijn toetsen begon, probeerde ik altijd een goede glucosewaarde te hebben. Ik berekende het aantal koolhydraten bijvoorbeeld extra goed, zodat ik mijn insuline goed kon afstemmen hierop. Ook kreeg ik tijdens de toetsen extra tijd, zodat ik mijn bloedsuiker weer stabiel kon brengen, mocht dit nodig zijn.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om te weten dat diabetes niet je schoolcarrière hoeft te beïnvloeden. Na de diagnose was ik ervan overtuigd dat het mij niet zou lukken om al het gemiste werk op school in te halen naast mijn geconstateerde ziekte, maar uiteindelijk is alles goed gekomen, mede doordat ik heb geleerd om alles iets meer los te laten.