Vanaf 20 oktober 2022 worden geen nieuwe (nieuws)artikelen aan deze community toegevoegd. Lees hier meer.

Wil je op de hoogte worden gehouden van het laatste nieuws over diabetes type 1? Meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief E-dialoog type 1 van het Diabetes Fonds.

 

Aanmelden nieuwsbrief Naar nieuwsbericht

Het jaar is nog maar 2,5 maand oud en ik heb er steeds meer zin in. Ik voel me goed en heb een uitdaging voor de boeg die mij steeds enthousiaster maakt en waarop ik mijn sporttanden kan stukbijten. Ik heb me opgegeven voor de Vasaloppet in maart 2021! Voor degenen bij wie niet direct een belletje gaat rinkelen: het is een 90 kilometer langlauftocht in Zweden. Dit avontuur ga ik aan met een groep van de Bas van de Goor Foundation.
Al eerder had ik plannen om mee te doen, maar waren de omstandigheden niet ideaal om deze uitdaging aan te gaan. Mijn hoofd wilde wel, maar de realiteit was dat mijn lijf meer tijd nodig had. Dat toegeven was een prestatie op zich, want ik ben van het type ‘hoezo kan dat niet?’ en ‘op mijn tandvlees lukt het ook’.

In de zomer van 2015 werd ik gediagnosticeerd met diabetes type 1. Ik was aan het trainen voor de Dolomietenmarathon na een jaar eerder uitgeloot te zijn geweest. Het ging al een tijd niet lekker met trainen.

Achteraf gezien al een hele tijd. Ik kan me nog helder voor de geest halen hoe ik in 2013 tijdens een trainingsweek op Mallorca licht ontvlambaar raakte omdat de 25 kilometers naar de beloofde stop er ineens 50 bleken te zijn. Propmomentjes met pasta en taart. Einde van de middag in bad en bed om er weer uit te komen voor het buffet waarbij grapjes werden gemaakt over de hoeveelheid voedsel die ik verorberde met mijn 57 kilo.
Een worsteling met de Van Brienenoordbrug tijdens een ritje in de regio gevolgd door een noodzakelijke stop bij een bakker voor krentenbollen en een appelflap.  Een loop in de duinen en met geluk een trainingsmaat tegenkomen die zijn duurloopsnack wilde afstaan. Na mijn zondagse duurtrainingen op de club ’s middags alleen nog maar op de bank kunnen liggen. Mijn teamgenoten niet meer kunnen bijbenen…

Zo ook in 2015. Mijn hart-longconditie was top, maar toch kwam ik niet vooruit. Ik herstelde niet. Als gevolg daarvan stelde ik de verplichte medische keuring uit tot een maand voor de start van de Dolomietenmarathon. Een urinetest bracht mij van de keuring naar de huisarts en de huisarts bracht mij naar de internist. Diabetes type 1 dus. De frustratie en het verdriet van de eerste periode ben ik te boven en ik durf met stelligheid te beweren dat de diabetes mij op geen enkel vlak weerhoudt de dingen te doen waar ik blij van word.

De Vasaloppet is nooit uit mijn hoofd geweest maar sinds de zomer van 2019 zit ‘ie weer stevig in mijn hoofd’. Gek genoeg kwamen allerlei dingen ineens bij elkaar. Sinds de zomer heb ik het duursporten weer voorzichtig opgepakt, in november kwam ik bij toeval in een enthousiast gesprek met een Mountain Leader van de Marine over cross-country skiën, met mijn oude teammaatje kwam ik toevallig tijdens een door haar uitgekozen loopevenementje bij een rolski- en biathlonclub terecht, was er ‘ineens’ overal langlaufen en biathlon op TV  én het beste van alles: in december kwam het super fijne bericht dat de Freestyle Libre wordt vergoed. Mijn geluksmomentje van het jaar!

De komende 11 maanden zullen in het teken staan van het leren rolskiën en het plannen van de Vasaloppet. Best spannend en ook interessant hoe dat aan te pakken. Uiteindelijk heb ik nooit eerder gelanglauft en ben al een tijd geen échte duursportuitdaging meer aangegaan. Laat staan eentje van deze omvang. Hoever ik mijn lijf nog kan stretchen weet ik niet. Toch hoop ik de atleet in mij weer wakker te schudden en een persoonlijke prestatie neer te zetten. Ondertussen ontpoppen zich allerlei leuke, positieve andere ideeën en bijkomende doelen zoals het weer oppakken van toertochten met de racefiets voor de duurtrainingen, leren biathlonnen, een zomertraining plannen met de racefiets en rolski's in de bergen, een ‘fatsoenlijke’ halve marathon lopen en weer aanhaken bij de trainingen met mijn oude teammaatje, nieuwe levels behalen in Garmin en als het langlaufen een nieuwe liefde blijkt te zijn wellicht nog een trektocht op de ski’s door IJsland; ook een langgekoesterde wens.

Graag neem ik jullie op weg naar Zweden mee in mijn ervaringen met de voorbereiding. De inspannings-insulinepuzzel zal ik nog moeten leggen. Mijn huidige trainingen tot een duur van twee uur laten zien dat ik daar nog het een en ander voor moet uitzoeken en flink kan bijschaven.